Natuurlijk roomijs en sorbets
Eskimo's op een stokje
“Ik heb in de bankwereld gewerkt”, vertelt ze, “maar toen ik de veertig naderde, besefte ik dat ik andere dingen in het leven belangrijk ging vinden. In mijn werkomgeving voelde ik me niet meer op mijn plaats.”
Ze straalt, de 48-jarige Christine Waignein, en ze heeft daar een goede reden voor. Met haar mooie glimlach is ze iemand die de ogen van jong en oud doet blinken met simpele dingen.
Vanille tralala, Chocolade-explosie, Pistacchio di Bronte, Framboise Intenssssse
Hoe raar kan het soms lopen? Het is een kind dat haar de ogen opende. Op een verjaardagsfeestje maakte Christine panna cotta. Een van de kleine gasten, die er duidelijk van genoten had, zei haar: “Je zou beter hier je baan van maken”.
Deze onschuldige opmerking ontplofte als een bom in haar hoofd. “Het is onthutsend wat deze uitspraak in mij heeft teweeggebracht. Plots begreep ik dat, als ik echt wilde weten waartoe ik in staat was, ik mijn baan moest opgeven, en kiezen voor het gevaar. Dat is wat ik heb gedaan. Ik heb het onzekere voor het zekere genomen.”
We schrijven 2013. Al snel raakte Christine geïnteresseerd in het vak van ijsmaken. Een analyse van de situatie leerde haar dat er veel mogelijkheden openlagen, aangezien er in haar buurt geen artisanale ijsmakers meer waren.
“Suiker mag nooit de overhand krijgen op het fruit”
In een-twee-drie besloot de Nederlandstalige romaniste een opleiding te volgen in Leuven, gevolgd door een seminarie in Nederland. De rest leerde ze al doende, de beste leerschool volgens haar.
In plaats van te opteren voor ijs in hoorntjes of tussen wafels, zoals we dat meestal kennen, koos ze voor een vorm die is geïnspireerd op de ietwat retro frisco’s. Als naam koos ze voor Nanouk, naar de wereldberoemde documentaire ‘Nanook de Eskimo’, die in 1922 opzien baarde, met het leven van de Inuït als onderwerp. (In het Frans noemt men ijs op een stokje ‘un esquimau’, in het Waals ‘un nanouk’.)
Sindsdien wordt Christine Waignein door iedereen (Madame) Nanouk genoemd. In april 2014 zette ze haar eerste stappen op enkele markten. Ze parkeerde haar kleine Piaggio Ape, opende het luik en veroverde, dankzij de kwaliteit van de verschillende smaken ijs, terstond een plekje in de zon.
Wat het ijs van Nanouk zo succesvol maakt, zijn zowel de smaak als de textuur. Die zijn te danken aan het gebruik van kwalitatieve grondstoffen: de room en de meeste vruchten komen van de biologische ochtendmarkt in Mechelen en zijn zoveel mogelijk lokaal. Verder is ze ook zuinig met suiker. “In mijn bereidingen moet suiker de smaak van het fruit versterken, maar mag nooit de bovenhand krijgen”, zegt de ijsmaakster. Om niet te veel suiker te gebruiken, aarzelt Christine Waignein niet om de vruchten volledig te laten rijpen. Bananen bakt ze eerst in de oven.
Van conserveermiddelen of kleurstoffen is natuurlijk geen sprake. De basis van het ijs is biologische melk, room en eidooier. De sorbets krijgen stevigheid door het gebruik van agar, een 100% plantaardige substantie. Dat maakt de sorbets ook geschikt voor veganisten en voor mensen met lactose-intolerantie.
De namen spreken tot de verbeelding: Vanille tralala, Chocolade-explosie, Pistacchio di Bronte, Framboise Intenssssse, Matcha groene thee, citroen, enz. Er zijn ook creaties met twee smaken, zoals ananas-gember, watermeloen-munt (geïnspireerd op een cocktail), perzik-verbena, peer-chocolade…
Een goed idee om het ijs van Nanouk te ontdekken zijn de ‘party-boxen’, met een assortiment van 5 x 5 ijsjes. Daarnaast kun je bij Christine Waignein ook roomijs en sorbets in potten van een liter kopen.
